Op dit weblog streef ik er naar om met een zekere regelmaat en in een min of meer chronologische volgorde alle schetsen, illustraties (en hun toepassingen), die ik vanaf 1988 tot 2004 voor het Land van Ooit heb gemaakt- men noemde mij Opperhoftekenmeester - te ontsluiten. Dit tot genoegen - hoop ik - van de velen die het Land nog altijd een warm hart toedragen.



Klik op de afbeeldingen voor een grotere versie



zondag 14 maart 2010

Nog meer aandacht

Dit keer heeft het wel schandalig lang geduurd voordat ik weer eens iets van me liet horen op dit weblog, maar op de een of andere manier lukte het maar niet om er de tijd voor vrij te maken. En ik ben bang dat ik de komende paar maanden ook erg weinig tijd zal hebben om met de regelmaat die jullie van me gewend zijn afleveringen te posten, maar wees gerust, zo gauw de rust weergekeerd is, pik ik de draad als vanouds op, want er ligt nog een behoorlijke hoeveelheid materiaal dat nog gepost moet worden. Dus voor nu a.u.b. enig begrip en vooral geduld.

Toen ik een volgende aflevering aan het voorbereiden was stuitte ik toevalligerwijs op een mapje met krantenknipsels (en zo meer) van artikelen die gepubliceerd zijn n.a.v. het verschijnen van het tweede prentenboek "Ridder Graniet vertelt het verhaal van Ooit".
Na enig aarzelen heb ik toch maar besloten ze hier te posten, al was het enkel voor de volledigheid van deze - laten we zeggen - soort van geschiedschrijving.

Helaas kon ik niet aanwezig zijn bij de presentatie van het boek in het Emma Kinderziekenhuis, want dat viel midden in mijn vakantie. In die tijd zat ik met mijn lief en koters ergens in Normandiƫ, dus het was voor mij simpelweg ondoenlijk om voor deze gelegenheid even op en neer te rijden. Spijtig genoeg was dit de tweede keer dat ik niet bij de presentatie van een boek aanwezig kon zijn, want het was mij ook al niet gegeven om de aanbieding van het eerste prentenboek aan Joost Prinsen bij te wonen, want ook in een vakantieperiode.
Toch jammer, maar het was niet anders en later heb ik begrepen dat de kinderen in het ziekenhuis het boek zeer enthousiast ontvangen hebben.
Hoe dan ook, hieronder de knipsels met aan het eind nog een aardige recensie (met dito briefje) die Ooit me een jaartje later toestuurde.