Vòòr de taart!

Soms staat me de chronologie van alle gebeurtenissen niet helemaal helder meer voor de geest, zo ook in dit geval, want een aantal maanden voordat ik het taartlogo maakte kreeg ik van Marc een manuscript thuisgestuurd, waarop in de aanhef expliciet stond: "Concept, 1ste nog niet gecorrigeerde tekst alleen bestemd voor John Rabou".
Het ging om een verhaaltje van een vijftal pagina's, waarvan ik de inhoud niet zal prijsgeven, al was het alleen maar om deze uitdrukkelijke wens van Marc te eerbiedigen. Het volstaat denk ik om te melden dat er na een schoolreisje naar het Land van Ooit twee buitenbeentjes - Polle en Shoera - in Ooit achterbleven, omdat ze door de rest van de groep vergeten waren. Vanzelfsprekend beleven ze vervolgens een spannend en onvergetelijk avontuur samen met Graniet en Kos.
Het was de bedoeling dat er een tweede prentenboek zou komen, waarvoor ook dit keer de tekst van de hand van Marc was en waarvoor ik wederom de illustraties zou verzorgen.
Er moest eerst een omslagillustratie gemaakt worden, zodat het verschijnen van het boek in de voorjaarsaanbiedingen 2000-folder van de uitgeverij kon worden aangekondigd; de rest van de illustraties kwam dan daarna wel.
In tegenstelling tot het eerste prentenboek zat er dit keer dus flink wat druk op de ketel. Waar ik in het eerste geval een paar jaar de tijd had, moest ik het dit keer doen met hooguit twee maanden, want het was immers de bedoeling dat dit boek in het voorjaar van 2000 zou verschijnen en het was inmiddels oktober 1999! Alle illustraties moesten nog gemaakt worden, de tekst geschreven, het boek moest worden vormgegeven, de tekeningen gelithografeerd en samen met de tekst opgemaakt en het hele circus moest daarna worden gedrukt, gebonden en gedaan! Normaal gesproken wordt hier ongeveer een half jaar voor uitgetrokken, dus het is duidelijk dat er voor het illustreren vrijwel geen tijd over was. Haast was dus geboden.
Voor de omslag maakte ik de volgende schetsen.

Of deze schetsen goed bevonden werden, deed eigenlijk niet meer terzake, want ik kreeg al gauw te horen dat het hele concept moest worden veranderd; ik denk dat de uitgever het verhaal van Marc iets te mager vond. Dus werd er besloten om in plaats van dit verhaal het droevige verhaal van de Graaf en de Gravin te vertellen en wel door Ridder Graniet, eigenlijk precies zoals in Oram Doram Doridam. Alleen in het boek vertelt hij het aan Page Polle, een leerling ridder aan de Ooitse Ridderschool, terwijl ze samen op Kos een rondje maken langs de rand van het Oeroudwoud om de grenzen te bewaken.
Toen ik de schetsen voor de nieuwe versie maakte was deze opzet mij nog niet bekend, dus zo kon het gebeuren dat er in mijn eerste pogingen sprake was van een meisje in plaats van een jongen. Ik dacht in eerste instantie namelijk aan het meisje Shoera uit het oorspronkelijk manuscript. Graniet vertelt haar het verhaal, gezeten onder een lommerrijke boom, terwijl Kos aandachtig toehoort. In de achtergrond verschijnen - als een soort luchtspiegeling - de twee zwartnekzwanen, zoals we die ook in het wapen terugzien.

Deze tweede schets beviel mij beter. De nek van Kos verdween op de achterkant van het boek tussen het gebladerte en ik voegde Kraspach toe. Deze schets werkte ik wat verder uit.

Ik moest natuurlijk op de voorkant rekening houden met de titel en de auteursnamen en op de achterkant was in een tekst voorzien; en het uitgeverij-logo; en de barcode. Toch was er nog wat ruimte voor een paar vlinders.

Op zichzelf was deze opzet in orde, maar het meisje moest toch echt vervangen worden door Polle met zijn speelgoed-Kos.

En of Graniet toch niet liever de lezer aan zou kijken! .....en nog even de vlinders.

Nadat Marjan haar fiat had gegeven voor dit ontwerp, kon ik met het uitwerken beginnen. Met het volgende resultaat.

En zo zag de aankondiging in de voorjaarsfolder eruit.

En met gezwinde spoed ging ik verder met de binnenwerk-illustraties, maar daarover graag meer in een volgende aflevering.

Taart!

Op 26 januari 2000 werd ik ontboden ten kantore van Tobias Taminiau om te spreken over een nieuw beeldmerk voor het onderdeel van de organisatie van het Land van Ooit waar hij sinds enige tijd de scepter over zwaaide, n.l. Taminiau Lisencing & Publishing.
Tobias, de oudste zoon van Marc en Marjan, wilde een logo waarin een taart verwerkt was zoals ik die jaren daarvoor al eens had gemaakt voor een illustratie uit het ongepubliceerde Staatenboek. Hij had de desbetreffende tekening als voorbeeld voor mij meegenomen.

Thuisgekomen maakte ik een paar bladen met schetsen.

Een paar van deze schetsen werkte ik wat verder uit, o.a. met tekst en bovendien maakte ik een aantal variaties in kleur. In die tijd had ik net mijn eerste I-macje. Er stond een eenvoudig fotobewerkingsprogramma op geïnstalleerd waarmee ik af en toe experimenteerde. Ik geloof dat het PhotodeLuxe heette. De kleurvariaties die hier te zien zijn behoren tot mijn allereerste schreden op het digitale pad. Overigens ben ik er nooit erg veel verder in gekomen, hoewel Photoshop mij niet geheel vreemd meer is. Hoe dan ook, geef mij maar potlood, papier en verf. Maar goed, dat is een heel ander verhaal.
De schetsontwerpen stuurde ik vervolgens naar Tobias ter beoordeling. Voor alle duidelijkheid: Maxim en Yannic zijn mijn kinderen.

Erop terugkijkend, maar waarschijnlijk toen ook al (hoewel ik me dat niet meer precies herinner) vind ik het laatste ontwerp eigenlijk het sterkst, want eenvoudig en strak, hoewel in dit schetsontwerp de taart nog een beetje scheef op de tekst staat, maar dat zou natuurlijk in de definitieve versie rechtgetrokken zijn geworden.
Maar ja, zoals wel vaker besloot Marjan toch helemaal anders en kwam zij - geheel in stijl - met een veel overdadiger voorstel, dat ik gedwee overnam en volgens haar aanwijzingen uitwerkte tot een eerste schetsontwerp.

Voor de basis bedacht ik dat een "spekkie" wel een leuk idee was in dit ontwerp. Overigens waren we het over de kleurstelling van mijn eerdere ontwerpen snel eens. Zwart-lijn met drie steunkleuren, rood, roze en geel. Helemaal Ooits en in verband met het spekkie kwam dat natuurlijk ook goed uit, want ook roze/geel tenslotte.

Het nieuwe ontwerp faxte ik naar Marjan, want zoals altijd overlegde ik met haar de voortgang van het tekenwerk en later via de telefoon bespraken wij het ontwerp uitvoerig en besloten we dat er hier en daar nog wat kleinigheden moesten worden aangepast.

Dit resulteerde in een meer definitieve versie, waarvan alleen de letters iets te vet bleken te zijn. Die paste ik natuurlijk naar haar wensen aan.

Dit ontwerp werd door Marjan goedgekeurd en vervolgens kon ik met de uitwerking beginnen. Deze bestond uit het maken van vier kleurgescheiden opnamemodellen; achtereenvolgens een z/w-lijn tekening, een opnamemodel voor de kleur geel, één voor de kleur rood en één voor de kleur roze.

.....wat uiteindelijk leidde tot het volgende resultaat. Naar mijn mening een vrolijk en lekker gek ding waar ik helemaal zelfstandig waarschijnlijk nooit opgekomen zou zijn.

Het logo werd onder meer toegepast op briefpapier en enveloppe en in een halftoon-versie op een document dat - naar ik vermoed - werd gebruikt als omslag voor videobanden.

MacCheck

Als aanvulling op mijn vorige bericht over de aanpassingen van de landkaart voor AD-11, wil ik toch nog graag de foto's laten zien die ik maakte van het vliegtuigje van MacCheck.

Laten we zeggen als hommage aan de - voor mij - onbekende bouwer van dit wonderlijke gevaarte. Naar mijn mening was dit één van de mooiste dingen die het Land van Ooit binnen zijn grenzen had.

Met het bedenken of ontwerpen van dit geheel heb ik helemaal niets te maken gehad, alleen moest ik er foto's van maken voor de nieuwe landkaart. Toen ik hem onder ogen kreeg, was ik er meteen helemaal weg van!
Elke keer als er iets nieuws moest worden ingetekend in de landkaart, maakte ik vooraf foto's ter plaatse. Vaak waren de nieuwe items nog niet klaar of waren nog onder constructie. Dat verklaart in dit geval ook het feit dat de vleugels van het vliegtuigje nog op de grond stonden.

Het mag duidelijk zijn dat het om een dubbeldeks vehikel ging. Kortom, een prachtig apparaat en ik hoop dat de maker zich meldt of dat er iemand onder mijn lezers is, die weet wie het ding gemaakt heeft.

Oordeelt zelf!

Niet veel!!

AD-10 en AD-11 waren nou niet direct jaren waarin ik een grote bijdrage leverde aan het welslagen van het nieuwe seizoen, want net als in AD-10 bleef mijn bijdrage ook in AD-11 slechts beperkt tot het aanpassen van de landkaart. Er werden slechts drie toevoegingen gevraagd, t.w. een vliegtuigje op de muur van Plein Vierendeel, een nieuwe baronale zetel en twee voelbeeldjes in de Engelse Tuin.

Overigens vond ik dat vliegtuigje een geweldige vondst (evenals natuurlijk het bijbehorende karakter, waarvan de naam me nu even ontschoten is). Wat een prachtig ding was dat, zeg!! Erg goed gemaakt.
De landkaart werd dit jaar voorzien van een appeltjesgroene achtergrond.

De achterkant van deze landkaart laat ik dit keer ook weer zien, omdat er naar mijn smaak een spectaculaire foto op stond van enkele van de meest prominente Ooiters. ik geloof zelfs - ook al weet ik het niet helemaal zeker - dat het voor het eerst is dat Jean d'Orange en Dame Grandeur zo prominent in beeld kwamen. Naar mijn mening een prachtig en inderdaad stapelgek groepsportret.

Dit was het alweer voor AD-11, maar in AD-12 werd het volmaakt anders. Zo moest er een nieuw logo ontworpen worden, kwam er een tweede prentenboek, kreeg ik hoog bezoek van Jean d'Orange en nog zo het een en ander, maar daarover spoedig meer.

AD-10

Na het intermezzo met mijn webwinkeltje OO!T pak ik de draad weer snel op, want hier en daar meen ik enig ongeduld te bespeuren. Maar niet zonder eerst iedereen bedankt te hebben die het heeft aangedurfd om een (of meer) tekening(en) uit het winkeltje te bestellen. Ik hoop dat ieder van hen er blij en tevreden mee is. En ondertussen blijft OO!T natuurlijk gewoon open.

Inmiddels zijn we aanbeland bij het tweede lustrum. Ooit bestaat 10 jaar en dat wordt onder andere gevierd met het realiseren van twee nieuwe attracties met een zeer bijzonder karakter.
In de volgende folder is daar alles over te lezen.

Op zeker moment kreeg ik een brief met een lijstje met aanpassingen voor de nieuwe landkaart, waarin ook deze nieuwe attracties waren opgenomen. Op het eerste gezicht leek het om een groot aantal veranderingen te gaan, maar uiteindelijk bleek dat wel mee te vallen.

En weer werd de landkaart onder handen genomen. Er zijn nog een paar kopietjes bewaard gebleven van de schetsen van deze aanpassingen.

En dit jaar kreeg de landkaart een knallende roze achtergrondkleur.

De opening van dit nieuwe, feestelijke seizoen kreeg ook in de pers enige aandacht. Hierbij een artikeltje uit het AD van 30 april 1998.

Een paar maanden later kreeg ik weer een brief, maar dit keer van Van Goor, de uitgeverij waar het eerste prentenboek zou verschijnen, want AD-10 was bovendien het jaar dat dat boek eindelijk uitkwam, samen met 3 andere boeken.

Er zat bovendien een folder bij, waarin deze uitgaven werden aangekondigd.

Tot mijn grote spijt kon ik niet bij de presentatie aanwezig zijn, domweg omdat ik op vakantie was en Bretagne was te ver weg om even op en neer te rijden.
Als pleister op de wonde kreeg ik niet lang na thuiskomst wederom een brief.

En zo kreeg ik alsnog mijn felbegeerde, door Marc gesigneerde en van een opdracht voorziene exemplaar van Ridder Graniet overhandigd.